به نظرم هر یک ماهی که از عمر وبلاگ آدمها میگذره، برابر یک سال تجربه است.یا حداقل در مورد من اینجوری بوده. امروز نوزدهمین ماهی است که اون یکی وبلاگم را می نویسم و الآن تجربیاتی که دارم به 19 ساله ها می خوره.

بهتره با خودم رو راست باشم. وقتی با خیلی از آدمها صحبت می کنم، می بینم که با توجه به سنشون چقدر پخته هستند و چه دید وسیعی در مورد زندگی دارند. حتی آدمهایی که از من کوچکتر هستند.

البته برعکسش هم اتفاق افتاده. آدمهایی را دیدم که رفتارشون نسبت به سنشون خیلی نامناسب بوده.

داشتم وبلاگهای مختلف را می خوندم و این روزها ، خیلی ها تولد وبلاگشون است. و باز شدن دریچه جدیدی از زندگی به روی خیلی از ماها.

دوست دارم دوستان جدیدی داشته باشم. راستش خیلی سخته که آدرس این وبلاگ را به هیچ آشنایی ندهم و خودم باشم و خودم.

و یا هو مسنجری که خالی خالی است.

با نوشتن این نوشته ، یادم افتاد که اون وبلاگم هم اولش اینگونه بوده. کم کم دوستانی پیدا کردم و خواننده های وبلاگم زیاد شدند.

راستش فرصتم کم است و زمان این را ندارم که دو تا وبلاگ را همزمان بنویسم و آپدیت کنم.سعی می کنم همیشه بنویسم؛ ولی کوتاه و خلاصه.

روز خوش  آسمونی ها.